Kirpinin Aşkı
hikaye bu ya;
dikenleri yoktu henüz
bir serçe yavrusu sevimliliðinde…
ve bu kadar sessiz deðildi kirpi
ne zamanki aþýk oldu, o zaman yandý
/bir kekliðe vuruldu/
tatlý bir melodiye uyandý o sabah
bir kayanýn zirvesinde þakýyordu keklik
bu kadar duygulandýðýný hiç hatýrlamýyordu kirpi
artýk keklik ötüyor, kendi dinliyordu
keklik
-nesline ihanet eden varlýk-
taþtan taþa sekerek öter
kirpiye aþkýný seslendirirdi
ve uzun sürmedi aþký
ihanet yine sahnedeydi
‘seni çok seviyorum
ama senden gitmem gerek’ dedi kirpiye
ve uçup gitti baþka kayalýklara
kirpi tükendi
anlayamýyordu ihanetin sebebini
hep içine attý derdini
sessizliðe gömüldü
ta ki kekliðin sesini yeniden duyana kadar
þakýyordu yine keklik
‘sensizlik çok zor ama dönemem
yardým et bana, senden uzak eyle beni’, diyordu
kirpi aþkýna yenik
‘mutlu olsun o’ dedi
ve giyindi bugünkü dikenli kürkünü
deðdi kekliðe; acýttý, incitti
anlamadý keklik, baðýrdý;
‘beni sevmiyorsun, canýmý yakýyorsun’, dedi
kirpi acý acý gülümsedi
ama keklik bunu görmedi
bir daha sesini duyan olmadý kirpinin
yalnýzlýða teslim karanlýklarda
dikenlerine sarýnarak yaþadý
Müjdat Bilgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.