‘Ýçim acýyor’ demiþtin bir gün Elini tam yüreðinin üzerine koyup bastýrmýþtýn Gamzelerinin çukuruna düþmüþtü tebessümün Ve ‘Sevgin tam þurasýný acýtýyor’ demiþtin Ben anlamamýþtým sevginin acýsýný Ýç acýtmasýný... Sevgi nasýl acýtýrdý? Düþünmüþtüm.
‘Yüreðimde bir sýzý var’ demiþtin bir gün ‘Seni yitirirsem götürür bu sýzý beni’ Ýki elin de baðrýndaydý bu kez Ve kuzguni gözlerinden iki damla yaþ dizilmiþti yollara Ben yine anlamamýþtým Yürek... Sýzý... Ne vardý ki sýzlayacak? Yitirmek niye? Düþünmüþtüm.
‘Beni býrakýp gidersen bir gün’ demiþtin ‘Aðlayacak takatim bile kalmaz’ Ve yaný baþýndaki sandalyeye çökmüþtün Diz baðlarýn çözülmüþçesine... Giden yoktu ki Ýhtimal bile... Anlamamýþtým mecalinin tükeniþini Aðlamak için takat mi gerek? Düþünmüþtüm.
Þimdi yine düþünüyorum Sen yoksun Yokluðum! Ýçimi acýtan sevginin sahibi! Hançer kemiðinin altýndaki sýzýnýn sebebi! Takatim! Burada da mý ‘tekerrür’?
Artýk düþünmüyorum O eski sandalyeye çöken benim þimdi Ve anlýyorum Anlýyorum... ÝÇÝMÝN ACISI!
Müjdat Bilgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müjdat Bilgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.