Hep kendimden bir þeyler koydum kenara insanlarý incitmekten korkarak gün doðumu sevdalarda baþým dumanlý kum yangýný sahillerde martýlar limanlarda üzgün deniz vedalarý zamansýz.
Göz bebeklerinde gizli tren raylarý, her istasyon köþe taþý bulutlu dert saðanaðý her tünel sonrasý karanlýk masallarda kaldý -samanlýk seyran mý ne- ben oldum-olasý derdinleyim tek yine.
Her yaðmurda bir tarafým eksilir -yaðmurlu bir güne rastlamýþtý gidiþin- bir yaným kalmaya taraftar gitmek kolay kalmak hüzün hep insafsýz beklemek.
Þimdi kuþku anaforlarýnda yüreðim, telaþ içindeyim acýlara rehine, kendimden bir þeyler koptu bu akþam üstü, derdinle ve senle dopdolu yüreðim yine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismet55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.