Ne zaman anýlsa O/nurlu isim
Gönül daðlarýnda hep ayný mevsim
Habîbim diyerek övmüþ El Azîm
Hasrete O’dur im; hüzün saðlar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Bulmuþsa bahtiyâr o/nurlu izi
Terketmez yolunu yorulsa dizi...
Limaný âti’de hece denizi
Sýzlatýr genizi, hazin çaðlar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Hicranda bir yürek yanarken issiz
Alev aþikârdýr, hýçkýrýk sessiz...
Takvim dile gelse þaþardýnýz siz
Güneþsiz, güz eþsiz; gülsüz baðlar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Devir de deðiþmiþ, benî Âdem de
Gönül incitenin gözü kýdem de...
Resûl ümmetini ararken demde
Bir baþka âlemde kalan saðlar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
O’nunla þan aldý an da, cihan da
Aþkýna fedâdýr ana da, can da...
Ruhu incindikçe her hezeyanda
Lav kaynar kazanda; beni daðla’r hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Gafile hava hoþ, deniz açýksa
Sevinir, bahtýna bir inci çýksa
Oysa kalp gözüyle özüne baksa
Hasretten iz yoksa, boþtur aðlar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Bâkîden bîhaber bilseydi ne sýr
Vird ziynet olurdu, meziyet kusur
Ömür dedikleri önemsiz küsur
Sebep on beþ asýr, zalim çað’lar hep
Kalem kara baðlar... Aðlar mürekkep
Mecit AKTÜRK