MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

çalınıyorsun benden
Zele

çalınıyorsun benden









Raký ya sardýgým gökyüzÛ
ve ellerinden öpülesi analar
yüzünü yukarý dogru çevir
çünkü deniz gibidir gökyüzü


S
ukut-u Nar
IM




Dövülmüþ peygamberler gibiyiz
Ve dinsiz imansýz
Meðerse gidiyormuþ bir eylem,
bir devrilmek yüzü koyun dereler


bir yabancý gibi yollarda
ana avrat sövülmüþ
Sesindeki nakýþlar boðulmuþ
Alnýnýn çizgileri hep bir yanlýz bakýþ
hep eski hatýralarýn
dizlerinin baðlarý erken çözülmüþ
yada kapatmýþ defterleri üzüm gözlerin
bir kurþuni ufukta kasvetli dünya denize dökülüyormus



sessizce salýnýrken riyam
yýkýldý çalýntý yapýlarým
demirden, tuðladan, insanlýktan çalmalarým
diðerlerinin hepsi kaçamak
raký tek nikahlý karým !



üstümüzde altý aydýr ýssýz geçinen bir güneþ,
Ve diðer altý ayý topraðýn gecesinde geçiren
kutuplar kadar çýplak bir ülkeyim
ne hayvan, ne dere, nede yeþil gözlerindeyim



Oysa daha korkunç ne olabilirki dünyada
Güneþin buzlu soðuk zulmünden
Ve bu sonsuz gecede antik bir trajedi
gýpta ediyorum en vahþi hayvanlara
ki naif bir uykuya dalabiliyorlar
zamanýn çatýsýnýn çivileri yavaþça çýkarken
Sis ve yaðmurda boguluyor gözlerim
Ve sen çalýnmaktasýn benden kamyondan
Çimentodan, demirden, battaniyeden


en son kýþ, çamura bulanmýþ sonbaharým,
uyuyan hareketsiz sezonlara methiyeler hazýrlýyorum
þimdi dolanýr beynime sýcacýk bir þal
Bir puslu kefen belli belirsiz bir mezar



Uzun boðuk geceler boyunca paslanan kiblelerim,
Ilýk bir canlanmada ruhumda yeniden
bir kuzgun kanadýný geniþçe açarken
düþüyor hissi içime yenik bir sonbaharýn



Hiç bir þey
cenaze dolu bir yürek kadar dingin ve sükûn
türkü biriktiriyorum sana rýzkýmdan
Ve ilk bitki soyundan bu yana kadar
O soluk mevsimler, çayirmelikesi, saraypatisi


soluk gecelerimin ebedi yüzü,
eger yanlýzca aysýz bir gece de iki kiþiyse
kaçak olarak uyutmaktadýr aðrýsýný ayakta
ikiz aynalarda gördüðü bir derin yatakta



henüz takvimlerin yapraklarý yazmazdý seni
ya da unutulan her þey sendin
kim’sizliðimin yaný baþýna gelip oturdun




hiçbir gölge aydýnlýkla yýkanmaz
sýkýntýsý artacak hayat gerçeðinin
doðal sonrasýzlýðýyla hep bir kýz çocuðu
portakal bahçelerinin elindeki sýzýsýyla
biz hep çalmakla özdeþleþmiþiz
üþümez sandýðýmýz göz göze geliþimizde
sonramýza çalýndý gerekçe
birbirimizle geçirdiðimizin bilinçsizliðin dýþýnda
zaman kirli bir katil kibar bir tekrara gerekçe
her insan yöneliþinin gücüyle
Tutkunun tutsaðý durumuna geliyor tanrýca



Ýnsanýn baþkalarýyla savaþmasý, boðuþmasý
sonuç ne olursa olsun kahramanlýksa
Kendi savaþýmda sana yenilmem
neden alçaklýk olsun?
Eger sen çalýntýysan



Her göçte geçti adým her zararda ziyaným
Her yaðmurda taþtým her tabutta cesetce
Her coðrafyada mazlum her dilde lehçe
Her masada pay her isyanda sürgün
Her bombada darmadaðýn
Güne aydý gözüm, sen gözüm aydýn
Gözlerin boynuma dolandý kardesçe
Elma kokulum,
Soðuk gecede sýmsýcak içindeyim
Bir titreyiþte ürkekçe


gönlüne, hüzünle sevinçle kelepçe
Beni benden alan tufanlarýn nece
Yiðitçe mertçe yýlgýnca
Kan rengi fay hattým sana akýþýnca,
Gönül dehlizlerin hüzün daðlarýn nece



Unutulmuþ bir lehçeyle severim seni
Benim bu deliliðim hýrsýzlýga gerekçe
adým hayatýn göðsünde bir kusur
Konuþurum güneþin eski bir aksanýyla
Piri sultan olanýn, abdal-ý kaygusuz
Niyaz-ý Nar olanýn, mýsrasý kanunsuz
Kara günde birleþir
Silkeleniriz simdi
Yigitçe erkekçe
sonra kavga ederiz yine çocukça



kendini beðenmiþ mürekkepler sýzýyor dudaklarýmdan
bulutlardan medet ummam bu yüzden
çoktandýr utangaçlar

‘’bir saniyen kaldý
çirkin köpek
oksijenimiz
kýsýtlý’’

hacmi
fikrinden büyük beyinli serzeniþler ediyorum
birkaç film karesi buharlaþýyor iþte
gökyüzünden
lütfedip mazgallarýmýza indi tanrý
kiliselerin çanlarý
pek zamandýr bach’ýn emrindeydi!

gerekliliðin bu yüzden
her bahar bilinçsizce açan çiçek
insanlarý dinleyecek
þikayet edeceksin bana sonra
ölümünü kutsayacak
sevinecek sahtekar efendiler
çalýntý bir aþk hikayesi çýkaracak
aðlamak için kullanacak önceleri
sonrasýnda aðlatmak için!
kendini beðenmiþ mýsralar fýþkýracak
senin adýna insanlýktan
öpüþtükçe çoðalacak!

‘’bir saniyen kaldý
çirkin köpek
oksijenimiz
kýsýtlý’’






ölüleri severim; resimlerde çizilmiþ ölüleri
canlýlar durmaz yerinde bir o yanda bir bu
oysa ölüler öyle midir
bir tabloda yüzyýllar geçirir þikayet etmezler hiç
ölüleri sevin; tablodaki ölüleri
mesela; at üstünde ki süvarileri!












Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.