yaralanýrdým her defasýnda dokundukça sana ýssýz bir þehir üþürdü gözlerimin dibinde kalkardým o an içim de birden ve dalýp sokaklara arardým ellerini arardým adressiz düþen yaðmurlar gibi sorardým kentlere savrulan seni aniden ve sanki bir gece vakti bakýþlarým kaybeder gibi olurdu önümde izlerini oysa ellerin sokaklarýn diliymiþ meðer bulunca gördüm ve öðrendim ki yaþam senin gözlerinde durmakmýþ sevgili
göçerdi içimden taze bir yaþam penceremi ýsýran o karanlýk o ketum gecenin yüzündeki iz ve perdemi yýrtan çýlgýn ýþýk ve aksinde kaybolan tiz çözemedi biz kimdik
biz aþk bulma kavlindeyken kabuk tutan sýzýlar boyun bükerdi yaralarý okþarken ardýnda zaman yýkýlýrdý Hak evi olan þiraze kalbim içim beþ vakit tapsa da O”na ben yine kýblesiz kalýrdým darmadaðýn bir kýyamda dimdik bakardým sana illa
uyanýrdý pelikan yüzlü aþk alnýma deðen o keder sesi öperdi kehribar kýrýðý daðýlan gözlerimi amansýzca aðlardým týpký gök rengi oysa kuþlarý biz tutmamýþ mýydýk o gün ellerimiz sema"ya uçarken sevgili
yýrtardý içimi ýslak küs çiçeklerim ne çok kurumuþtum içimin or(t)asýn da kirpiklerim ellerini sýzlayarak tutunca
býrakýrken avuçlarýmý ölen dünya ansýzýn ve dünden kalan gizli bir ýrmak uyanýrdý göðsümde
oysa nehirler ölmemiþimiydi su da biz kýble de aþk sorarken O”na
yaralarým kanýyor bu yolda
Kavlen leyyina
...
MHD Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.