Saçlarý dökük bir mevsimin kucaðýnda
yangýnlar içindeyken yataðý
her bakýþta serap,
aslý derin yalnýzlýk
boþlukta bir yokluk.
Ey ayrýlýk,
adam çýkýyor bak, en tepeye
sayýklýyor;
"buraya kadar her þey yolunda"
her adýmda kalbine tünüyor cesaret
yapman kapý çarpýþýndaydý
þimdi yýkabilir misin, intihar palasýný?
Ardýndan hatýrlanacak tek þey
titrek bir sokak lambasý
yanmak ve sönmek arasý.
kriminal maskelere delil diye
göðsünün ortasýnda esamesi okunmayan
mahrem bir gülüþ bir de...
Ey ayrýlýk,
adam þimdi terasta
yine sayýklýyor;
"buraya kadar her þey yolunda"
oysa hala parmak uçlarýnda hayat izleri
ya bu irinli kahrýn ortasýnda
neden bir ecza hayali?
Ey ayrýlýk;
adam düþtü.
hala her þey yolunda mý?