sen;
nevrotik bir kente esir düþen...
kaskatý benliklere
kýrýk bir bardak gibi,
sakat doðacaðýný bildiðin
güneþi bekleyen...
taþ bloklar ardýnda
yankýsýz sesini duydum.
üþüyen þafaklardan,
aldým güneþini,
renklerin avlusuna.
ve duy
sana aþkýn eteðinden
þarkýlar sundum.
ben,
iklimsiz düþlerden gelen...
koyu haritalarýn
en esmer aðýtlarýný ezberleyen...
hayat dediklerini
baðrýndaki toprak kokusundan bilen...
yalan yok satarken
gölgelenen bu çaðda,
deli bir isyana bürün
terk et þehrini.
ve gel
sýcak nefesinle kuþat
dað rüzgarýyla,
çatlayan ellerimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.