eksiktim diyemedim, eskittin yine de aitliðimi sende býraktým kuþ kanadýnda daðýlan, güzü yenmeyi çalýþan yapraðý sende býraktým sen, acýmsýzca savurduðun sevincimin tahtýna otururken paranoyak dürtülerimle beni bende unuttun
hoþçakal diyemedim yine de sustum belki içine konuþtum seni kör bakýþlarýma sakladým topladým mevsimsiz yalnýzlýðýmý avcuma kanatýlmýþ bir eylül sýkýþtýrdým gittim, beni anma, anlama, anlamaya çalýþma
elele deðiþteki ürpertiyi aldým, beni düþünüp üþüme diye. satýrlarýna seni hapsettiðim þiirleri de, kendim için aldým. yakmak için unutmaya ilk adým için unuturum biliyorum kendimi tanýyorum en çok da seni tanýmayýþýma yanýyorum. yalancý saatleri kurmuþsun ömrüme dilime nankör þarkýlar vermiþ sahte acýlarla yatmýþsýn dizlerime.
þimdi, bir yýkým sonrasýnýn izlerini taþýrým. hani çok uðraþtýðým öldüremediðim öldürtemediðim yürek sancým, acým katillerimin ne hikmetse insafa geldiði ve silahlarýmýn bana sadýk kalmadýðý anlarý çok yaþadým. yapamadým bu yüzden çekip gittim. unuturum korkma demirden kapýlarýmý yýktým da gittim. artýk tarihlik bir kitap gibisin en anlaþýlmaz, okunmaz ben seni tozlu raflara gömdüm de gittim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sürgünce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.