ben meçhul eylemlerin sokak baþlarýndaki pususunu bozdum devrildim devrimlerden önce öylesine dillerde dolaþan garip bir hikayeyim.
yaðmurlar gördüm analarýn gözlerinde yürekler uçurum yürekler matem kara bir buluttu çöken ellerimle daðýttým ben gökleri süsleyen yýldýzým geceleri aydýnlatan! aydýnlýða söylenmiþ garip bir þiirim ben.
bakma Fýrat tersten akýyor þimdi Kýzýlýrmak yaslý çaðlýyor diye þaþma; pusuda ne çakallar yatýyor dinle... büyüdüðüm ninniler gibi her þey anne... yüreðim kan aðlýyor yiðitlik öldü diye!
aþký bilirsin sen tutkudur yüreðin esareti aþkla sarýldým sana sýrýlsýklam gömleðim yüzümde izi kaldý dudaklarýnýn
son kez öp beni Sakarya eðil ve kulaðýma çaðla ikimiz özgürlüðe söylenmiþ ayný türküyüz biz...
biliyorsun yollarýna baþtan baþa döþenmiþ mayýnlar gibi serkeþ dolaþan bir merminin ýslýðý kulaðýmda nereye? bir adým ötemizde pusu
dur biraz beni bekle çanakkale gibi ellerimizle yeþertelim dünyayý nadasa býrakalým topraðý vurulup düþen son can ben olayým... Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.