avare serinliðimle geliyorum doðallýðýna yalnýz kumrular kadar pencerelere mahçup boynumu büküp dalllarý kýrýk bir papatyaya suya düþmüþ kelebek kanadýndan daha buruk jelatin kaplý çocuk sevinçlerden taþarak...
derin kuþkularýndan kurtulur insan susuk idareli kullanmayý öðrenir öfkesini zamana eski kaldýrýmlar gibi akar aklýmdan gidiþin adým adým kaybolan bir rüyadan uyanýrcasýna naiftir gitmek iþte...gözleri karlý sesi kýsýk...
yapraðýn kendine has savruluþuydun hafif çiyli her mevsim güz yoðunluyla meþhurken þiir hüznüm tepeden týrnaða beyaz bir yaz istedin benden yüreðimse kumsalsýz gelmiþti dünyaya kýyýsýzdým çocuksuz bir lunaparka benziyorum üstelik atlýkarýncamda adýn yalansýz aðlýyorum...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.