bir deniz kadar boþ gözlerim
aðzýmýn kýyýsýnda ýssýz gemiler
yüzümden akan sessiz nehirler
bir de göðsümde oynayan o bez bebeðim
beraber
oyunlarca düþ kýrýyorlar
sýrtýný dönmüþ yavru yanýmla
hem hal olan gece y/anlarým
kuzgun bir kuþ figanýnda
limanlar dolusu seni beklerim
yinede boþ ver diyorum
gelme
olduðun yerde kal sevmediðim
sorma
hep olduðu gibi yine ne olsun
hep umduðun yerdeyim bu yýlda
yine ellerimi suçluyorum anlayacaðýn
hayalini sevmiyor artýk parmaklarým
biliyorum
Sevemiyorum iþte ne bileyim
hiç sorgulamadým biliyor musun
ne gidiþini
ne döneceðin o bir günü
artýk hiç beklemiyorum
kendime öyle diyorum
yüzüme kýrgýn bakan harflerde
þiir de üretemiyorum
anlayacaðýn þu ki
sözün öldüðü yerdeyim
gelsene
seni hiç özlüyorum
…
MHD