AŞK

"AÞK"
Tutundukça kýrýlan dallarým oldu o varken.
Öyle ya, Mevlana’yi bile döndürmüþken.
Ne Mecnun’a sordum, ondan kalanlarý.
Ne de Leyla piþman onun esiri olmaktan.
Dað mi titredi Ferhat’in ellerinde.
Þirin’ desen, o da mahkum bu iþkenceye

Elinde ki ne yedi altmýþ beþ
Ne bir katil eliyle bileðilenmiþ býçak
Hz. Ali’nin kýlýcýna hiç benzemiyor
Ne köroðlu’nu vuran tüfek
Ne de insanýn boðazýný sýkýyor.

Öldürmüyor, öldürmüyor ama iliðini söküyor adamýn
Gecenin olmasýndan korkuyor insan, titriyor
Korkuyor insan kuduz köpeðin korkusu gibi sudan
Boðazýna düðümleniyor onca hayaller ki, kimse görmüyor

Düþündükçe nabzým yavaþlýyor, buz kesiyor her tarafým
Yüreðim elinde koz, bütün duygularým altüst olmuþ
Kýran kýrana bir ateþ, periþaným, bertarafým
Onunla yanardý ellerim, o gidince buz gibi olmuþ.

Islak kakdýrýmlarýn hatrýna kimse dokunmasýn bu yaraya
Yürekli bir delikanlýnýn sabýkalý sevdasýydý giden sehpaya
Ýnce ince kýyýlmýþ nefretlerle atýlmýþ imzam fermana
Alkýþlarla gidiyorum gözüm, yargýsýz infaz Aþk’a.

HARUN ÝNAN
22 11 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: