Kanser diyorlar anne

Anne..
Ben ölmek üzereyim..
Göz kapaklarýmý kaldýramaz oldum,
göz kapaklarým kalkmýyor yerinden anne..
Kanser her yerimi
sarmýþ yemiþ bitirmiþ diyor doktorlar!
duydun mu anne..
Çaresi kalmamýþ yoktur diyorlar benim hastalýðýma ölür diyorlar yakýnda.
duydun mu anne…
Ölmek istemiyorum anne..
ben ölüyorum ölmek üzereyim ölmek istemiyorum anne,
ölmek istemiyorum anne..

Ben daha çocuðum..
ben daha doyasýya oynamadým doyasýya yaþamadým bile,
anne..
Ölmek bana nasýl yakýþýr, yakýþýr mý?
söyle anne..
Anne ben ölünce!
bir gün ölürsem ben anne,
Sandýktaki beyaz gelinliðim kefenim olsun..
Ölüm benim için bir evliliktir anne..
ve bir de belime,
bir de kýrmýzý kuþak baðlamayý ihmal etmeyin olur mu anne..
Ve benim için aðlama sakýn, aðlama anne..
Nihayet kurtuldu kýnalým de!
kurtuldu kýnalým de!
sakýn aðlama, olur’ mu anne…

Gel anne..
sar kucakla beni ölmeden..
Senin kucaðýnýn sýcaklýðýnda seni doya, doya koklayarak
ölmeliyim ben öleceksem anne…
Þimdi benim ne doktorlara, ne de ilaçlara ihtiyacým
kaldý anne..
benim sadece sana..
Sadece sana, ve senin kokuna kucaðýna ihtiyacým var
al beni kucaðýna kokla beni
Ben sabahý olmayan uykuya dalarken
ve seni koklarken anne…






23.Haziran.2012
















Sosyal Medyada Paylaşın: