NİNEM

Küçük çocuk gösterdi, iþte o bu odada dedi,
Kapýsýný çalýp girdim, bir köþede oturuyordu,
Sen’ min gelen Ahmet dedi, yanýndaki yeri gösterdi
Sonra göz altýndan baktý, kýmýldarken yoruluyordu.

Hasta ninem çok yorgundu, yardým için vardým yanýna,
Öptüm kýrýþmýþ yüzleri, derisi sarkmýþ ellerini ,
Berhudar ol torun dedi, çocuk çekti gitti yoluna,
Yüzlerini ýslak gördüm, sakladý ýslak yenlerini.

Aslýnda bakmak istedim, ninemin o yorgun hasta kalbine,
Oysa kýzdý otur dedi , aha dedi þuraya sol yanýma,
Korktum diz çöküp oturdum , onun aðrýyan dizinin dibine,
Onu neden getirmedin , dedi evde kalan benim hanýma.

Gözlüklerini düzeltti, dikkatle benim yüzlerime baktý,
Çoktandýr görmedim dedi, bakýyorum birden sen yetiþmiþsin,
Utandým yüzüm kýzardý, vücudumdan soðuk terlerim aktý,
Sen küçük ve çok sýskaydýn, ama olgunlaþýp hemde ermiþsin.

Sana diyeceklerim var, benim bir ayaðým aha çukurda,
Bizim köylerde kalmadý, benim bildiðim kadar yaþýtlarým,
Ben her gidene aðlarým, geçmiþten anlatayým sana sorda,
Ben göçmeden anlatayým, ne yapmýþ benim eski atalarým.

Hiç unutmam eski yeri, eskiden yaban yerinde yaþardýk,
Malýmýz mülkümüz vardý, hepsi birden gavur elinde kaldý,
O kurtaran savaþ çýktý, ne var ne yoksa elde satýp savdýk,
Aylarca yol aldýk geldik, fakat dedemizin mezarý kaldý.

Bir Mustafa Kemal vardý, o sarý saçlý hem de mavi gözlü,
Kemal zeki mi zekiydi, sert bakýþlý ve de babacan yüzlü,
Kemal sözünün eriydi, hem de çok bilgili ve doðru sözlü
Ýþte bizi o kurtardý, bizleri mübadelede getirdi

Babam bir çocukken gitti, düþmanlarý kovmak için askere,
Þehit oldu dediler, kahpe kurþunu yemiþ o göðsünden,
Yiðit babam getirmedi, aný olacak bize bir tezkere,
Gözüm yaþlý bakarým, son mektubunu öperim süsünden

Hayatý bir, bir döküldü ,anladým ki dilinde bizim tarih,
Ondan çok aný dinledim, oymuþ asýl Anadolu fatihi,
Her þey döküldü dilinden, gerçekti onun anýlarý sarih,
Göç etse de o mutluymuþ, anlatmþtý o en doðru tarihi.

a.yüksel þanlýer




Sosyal Medyada Paylaşın: