"bu ayrýlýðýn tuzaðýnda
gözlerin gözlerimden uzakta
gözlerim dalýyor,
yokluðunun kara bataklýklarýna"
senli baharlarýmýn bahçelerinde
taze güller soluyor,
bir dikenleri kalýyor
can evimde
her nefesimde;
yokluðun doluyor ciðerlerime,
muhabbet kuþlarý can veriyor
göðüs kafesimde,
en özel sevgi sözcüklerimiz
þimdi,
atmosferde bir yerlerde
can çekiþmekte…
varlýðýn
uzun uzun mutluluk cümleleri ise
yokluðun
mantýðýný kaybetmiþ devrik bir cümle
yokluðunla afallamýþ bu yüreðin dilinde…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.