Ayak seslerinden belli; Kaytan býyýklý Küheylandýr yalnýzlýk. Tuttuðunu koparýyor, Bu ne güç, azamet.
Yaþam; Giymiþ üstüne ihtiyarlýðý, Her bir telinden Aklar damlýyor tek tek. Bir türlü anlaþýlmýþ deðil Bilinmeyen hangi köþede, Kendisiyle tanýþacak Ölüm denilen Gerçek.
Eyvah Zaman dipdiri ayakta. Kimler Sarý sarmalayacak Bunca yaþanan anýlarý. Ellerine geçirmiþ eldivenlerini Bekler, Ölü yýkayýcýsý. Sabýrsýzlýkla Sigarasýný tüttürüyor Mezar kazýcýsý.
Seçme þansýmýz var mý... (27.5.2009 tarihli 7.þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.