bugün de muhabbetteydik þiirle nefesi kesilmiþ aðlamaya utanan çocuklar gibi acýkmayacak, hiç üþümeyecektik topraðý deþeledi feryatlarým kýskanç bir kader çizgisinde kaybettim yolumu silindi önümden farkýna varmadan izler býrakmadým geride bu yolda düþmeyecek bir daha ayaklarýmýz
fesleðen kokulu bir anne düþtü dudaðýmýn ucundan kýrýldý dört bir yanýndan kördü, topaldý artýk çamurlu sularla öpüþtü sesinin yüzü daha feryadý duyulmadan silindi yüzünden dudaklarý
huzurum sana kaçtý kaçalý sevgili iþte böyleyim o an öldü içimde aþk beslemeyi unutmuþtum, belki de unutkandýn unutmuþtun bir feryadýn sonunda iki büklüm yapýþtý açlýðýn sýrýtkan derisi üstüme anason kokulu nefesin dokunurken enseme raylarda uzardý gölgelerimiz sevgiye açýkmýþ yüreðim bir parþömenin buruþuk yüzünde tüketirken cümlemi savurganlýðýna þaþkýn kapattým sesimi attým düðmelerini denize sessizliðimle oynaþtýkça içimdeki zaman bekçisi inmeler iniyor gecemin karanlýðýna güneþ serpilirken sere serpe saklanýyorum korkulu düþler gibi uzanýyor zamanýn kollarý felçli bir sabaha bugünde sensiz sarýlýyorum lisaný tükenen bir özneyim alfabenin düþkün derbeder harfiyim yalnýzlýðým kurþun sýkarken baþý boþ sözcüklerimin izine
gri düþ düþtün kapaklandýn üzerime gece çarpýp girdin hiç düþünmeden kilitsiz küreksiz kapýlarýmý soyunundun ev sahipliðine önce devþirdin köklerimi baþka saksýlara bekledin sonra ya tutarsa diye savurgandýn savurdun yüreðimdekileri bol bol harcadýn
þimdi sevgili ikametim elden ele geziyor hafýzama kazýdýðým sözcüklerim kayýp uzun kirpiklerim gölgelerken yaþlarýmý döþeðime saklanan tütün kokulu yalnýzlýðým elini vicdanýna koyup tükürmüþtün kelimeleri bir gün gideceðim hiç bilmediðim þehirlerin bilmediðim odalarýna asýlacak silüetim eþelenecek baþka çöplüklerde yüreðim dilimin dinimin elverdiði sürece susacaðým gelme demelerine týkanacak kulaklarým saklanacak senden bedenim aðýrlýðýmý hissedeceksin omuzlarýnda kýzýl kan kusacak gecelerim bir baþka yatakta bir baþka nefesle damgalanacak tenim seni hayal ederken düþecek son nefesim inadýma inadýma sen alabildiðine seveceksin koklayacaksýn baþka bir teni yaslayacaksýn baþýný omuzlarýna bazen küfredecekler bana bazen hiç anlamayacaklar bir köpeði tekmeler gibi tekmeleyecekler yinede içim kadar acýmayacak hiçbir yerim
Nefesime nefes iç sesime ses olan biricik Neclacýðýma sonsuz teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
lemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.