S/AĞRIYA SÜRGÜN SERÇELER

ellerim diyorum sana
sadece dualarýmda avuç açtýðým ellerim
sana
kader çizgimde kaybettirme yolumu demiþtim
söyleme içim sýzlýyor diyordun söyleme
derken gözyaþlarýnla beni vuruyordun
boðuluyordum sallanýyordum nefesimde
susuyordun sonra saatler, aylar mevsimler de susuyordu
avuçlarýmda yol yorgunu sözcükler
kovma hayalde olsa fýrtýnalarda saklandýðým göðsünden
azrailin eline düþünceye kadar
yüzünün sokaklarýnda dinlenseydi nefesim
tutuklansaydý cünun saniyeler
sen sevgili intiharýma yataklýk ederken
sus diyordun sus

dudak ucumdaki nefesin olayým derdin
tüm nefesleri senin için alý/yorumdum
göz diplerimde çillenen yaþlarým dökülürken omuzlarýna
teyemmüm ederdi saçlarým aþkýnla
dökülsün derdin ölümün sessizliðine dilin
söylesene
kaç cenaze gördün cansýzlýðýna can katan
kefenlenirken ses verip adalet diye haykýran
serçeleri sürgüne yollarken
karalama kýzýl dudaklarýnda dualarýnla adýmý
baharýn yýldýz çiçekleri gibi sen dök/sen yapraklarýný derdim
yaz derdin yaz kelimeleri anlat bana içini
karalarken yazdýðýn sayfalarý
musalla taþýna dayamýþtýn sýrtýmý
ah medcezir gözyaþlarýn dökülürken yüzüme
ýslatmýyordu üstüme dökülen sular

gitme derdin gitme
terk etme beni akýl yollarýma
kesilirdi þair bileklerin, þiir akardý, þiir kokardý ellerin
hatýrlar mýsýn hep dua et derdin
oysa yýrtýlmýþtý utancýndan s/aðrý yüzlü dualar
bozulmuþtu kader dediðimiz yazgýlar
sabaha kadar aklýmýn çitlerinden atlatýyorum adýný
teli oldum, dili oldum eski bir þarkýnýn
sendin dilime seni düþüren
kapat üstünü üþütme emanetimi demiþtin
merak etme üþütmüyorum sadece hiç kýþý bitirmiyorum hecelerimden
sen/deledi son cümleler
ç/aylak birkaç damla düþtü omuzlarýmdan
bu kez de bulamadýlar seni kayýp giderken tenimde

kýþ silmiþti baharý takvimlerden korkarak sýðýnmýþtý avuçlarýma
son bir yaprak kuruyup düþmeyecek üstümüze
bekleyecek sen gelip de üfleyeceksin diye
erteleniyorum bir gün sonrasýna bir mevsim ötesine
ve yine sensizliðe ölüyorum sen/sizce

Sosyal Medyada Paylaşın: