Sorma yorgunum. Yorgunum dosttum, sorma þu zamandan. Zaman beni çoktan bitirdi, Tüketti beni zaman, Ve sonunda bir de, býktýrdý beni yasamaktan þu zaman. Kusturdu kendine beni!
Tuþ oldum zamanla kucak kucaða güreþirken. Tastýr topraktýr demedi! Yerleri öptürdü, yerleri öptürdü zaman.
Üstüme, ustume çullandý, var gücüyle kursun gibi yüklendi. Ve Pestilimi çýkardý benim, periþan etti dostum þu zaman. Kýrýldý! Kýrýldý kanadým kolum, zamanýn aðýrlýðýndan onca yükünden! Ve beni. Periþan etti, beni genç demedi hazan etti.. Söktü beni, söktü de zaman denen ta kökümden.. Þimdi dostum!
Kendimi kendi gençliðimi kendimi sorarým hayal gücümden.. Ortalýkta! dolaþýr dururum deli divane oldum da ben.. Bulamam dostum bulamam.. Ararým da kaybettiðim gençliðimi geldiðim yolumdan, Ben zamanla hala, uygun adim giderken.
Bulamam. Çok çektim çok dostum, coook! Ben þu zaman denen katilin aðýr yükünden! Nihayet Öldürdü beni zaman.. Daha bu gençtir falan demeden...
A.Yuksel Þanlý er 16 Haziran 2012 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.