karanlýkta, sessizce uzaklaþtý gölgen sessizliði arar gibiydi masumdu tüm yalanlardan sýrlarla doluydu .hiç konuþmadan gidiyorum demeden öylece kayboldu. ben miydim göl- gölgeni titreten ben miydim onu böyle ürperten kaçýyormudu kimden korku doluydu neden gölge ýþýða küsmüþtü karanlýkta kaybolmak daha iyi der gibiydi giderken öylece kayboldu gittin... burdayým ben býraktýðýn yerde ya döndüðünde göremezsem seni sesini duyamazsam yanýmda oluþunu, anlayamazsam kime derim kimden sorarým seni kim görür ýþýða küsen gölgeni kim duyar sessizce dökülen sözlerini dön lütfen sarýlma karanlýða sessizliðe sarýlma beni burda beni sensiz beni karanlýkta býrakma.
..........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.