Kimsesiz Bir Ayrıntı

günler uzayýnca acýlar da uzar
baþtacý olur sýkýntýlý yaz geceleri
tatil düþleriyle törpülenen öfkenin ucunda
bitmez arayýþ
kalbim en çok yazlarý yanýlýr
ve beyaz bir ölüm açýlýr ufkunda nefesimin
sen’in adý yokluk olur
ter ter dökülür yüreðimin boþa çýrpýnýþýndan...

bakýmsýz evler çevreler caddeleri
palmiye tozlarýyla dolar genzim
bütün o yoksunluk þaþaasýnýn içinde
yarýna dair
kimsesiz bir ayrýntý kalýr dilimde...


güneþin aðzýnda
bir deniz dönüþü hüznü kirlenmiþliði
yýldýzlar karabasanlýlarsa bir de
tüm gerçekler yanýlýr
hafif yanýklarla atlatýlýr sandýðýn
boðazýnda düðümlenir
beklentilerini sarýmsý bir aðrý karþýlar
balkonlu bir boþvermiþlikte silinirsin
aþk da silinir
sonsuzluk ölüme gebe kalýr...

önüm arkam saðým solum sobe derken
açýlmamýþ gözlerimle gideceðim
sarsak yazlarý böylesine sýkýcý
aksak kýþlarý bu kadar kapalý
baharlarý oyuncu bu gürültüden
kaygýlý okul yollarýndan uzak bir köye...

þehir kurgulamalarýmý býraktým
nehir sorgulamalarýmý yaktým
kaldýrýp bir kenara attým
þiir yargýlamalarýmý
en azýndan "o an" için...
ve hiç olmayan diðer yarýmý
cam gibi keskin bir kayalýktan
dünyayý izlemek doldurana kadar
"o an"ý
sonuna kadar uzattým...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: