Sonu Değişik Olmalıydı Aslında

kaygýlý akþamlara kollarýný açýp
karanlýðý kucaklayýnca bakýþlarýn
odalara dolan sesinle baþlardý mut
televizyonda hicrandan dem...ne gam...

saçlarýnýn ortadan ayrýlýþýnda kakül
kimi zaman tommiks kimi zaman göksel arsoy
kahkahalarýnla depreþen pazarlara uzanýr
varoþ kokulu yoksulluðundaki ustalýk...hüzzam...

düzenin olmadýydý yýllar içinde hiç...düþün...
kendine ait bir derinliðe vaktin...rakýdaydýn...
giydiðin elbiselerle kendine biçtiðin dünyanda
en çok "hay senin" der gibi dolaþan gülüþün...

sarý denizlerde yüzdüðünü görürdüm rüyalarýmda
maviler bizim olsundu...þehirler arasý atlaslarla
ve yýllar sonra masa baþý sohbetlerine kadar indik
maviler yetmedi sarýlarýmýza...ama yitmedik...

sen mevsimleri aþýlmýþ sürgünlerde öðrendin
diþlerini kara gömdün soðuk odalarda sýnandý sabrýn
umursamazdýn zamaný ölümü öðrenmeden öldün
ne eðri ne dik...sýradan her insan gibi...kýrýk dökük...

ilk kahramanýmýzdý öðle sonlarýnýn yakýþýklý gölgesi
bu bende hep sýrým gibi uykusuz bir aðustosun sonunda ýpýlýk
sýkýntýya buruþuk kitaplar gibi bakýp çoðalan hüznünden
en çok gitmeyi öðrendik...gittin...gittik...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: