İstanbul 4

Bakýþlarýnda gülüþler saklý,
Kimi zaman.
Ey,
Ýstanbul.
Seviþmelerin sahte hep,
Nefes nefese tutuklu kalýrken.
Hoyrat bir gecede üþür istanbul,
Yýldýzlarýyla birlikte iliðine kadar.
Gece aniden bastýrýr odamý,
Ve istanbul yapayalnýz benimle.
Mahremimize çekiliyoruz elele birlikte,
Gizem kokulu bakýþlar arasýnda.
Ruhumu soyunurken delicesine,
Sunuyorum sana aþk dolu bedeni.
Sana ýsrarcý bir KEÞ’im,
Son nefesinim boðaz içinde istanbul.
Uyandýðýmda geceye üþümüþtün,
Toparlanýp koynuna giriyorum kýzkulenden.
Ve o an sesimi kaybettim,
Saðnak hýrçýn dalgalar arasýnda.
Yýldýzlara tutundum geceye inat,
Ýstanbul’a tepeden bakar gibi.
Oysa yaðmur deðil seni ýslatan,
Magrur gözyaþlarýmdý asýl aðlatan.
Aþýðým sana istanbul,
Gecenin ýþýða ihtiyacý kadar.
Peþindeyim gölgen gibi istanbul,
Yoksa sende peþimdemisin ölüm gibi.
Ve cehenneme kadar yolum var,
Eðer senden baþkasýný yazarsam þiirlerime.

Sosyal Medyada Paylaşın: