Biliyor musun küçük kýz, Aþmaný istedim önce duvarlarý. Görmeni, minik dünyan dýþýnda, Sensiz yaþananlarý. Ben yýktýkça duvarlarý, Telaþlandý beyazlar. Zaten hiç anlayamadým ben onlarý, Sana nasýlda sarýldýlar. Görmeliydin küçük kýz, bilmeli, Yoksa nasýl anlatýrdým sana, Ýnsaný, insana düþüren hengameyi, Nasýl tarif ederdim, terk edilmeyi...? Ben uzattýkça kollarýmý sana, Seneler telaþlanýyordu. Ýlk önce anlayamasam da, Beyazlar sana gerçekten yakýþýyordu. Anladým ki saklanmalýydýn dünyadan, Bir çiçek gibi, yerinden oynamadan. Sonra vazgeçip tüm yýkýlanlardan, Korkmayasýn diye karanlýktan, Sana bir düþ yaptým, Gülüþüne öykünmüþ, bembeyaz duvarlardan.
Kelkit / 012
Sosyal Medyada Paylaşın:
SeloCani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.