/Baharda
Altýna iþeyen çocuk gibi bulutlar ve umutlar
Güzel, masum, suçlu/
Rüzgâr hevesle çaldý göklerin tokmaðýný
Üç kez dilek dileyip üç kez kapýya vurdu
Sonbahar mevsiminin güz/yaþlarý çaðýný
B/üzülmüþ bir yýldýzýn kýrýk kalbine kurdu
Güneþ aldandý gökte, buluta yakalandý
Oruç tuttum kýþ boyu, yalnýzca gölge yuttum
Özlediðim o þavký gönlüm her saat andý
Iþýða inancýmla karanlýðý avuttum
Baharýn huzur yeli eserken ýlgýt ýlgýt
Her günüme beyaz bir umut çiziði çizdim
Bir ressamýn elinden mavi emerken kaðýt
Güneþ getirmek için gökte kalemle gezdim
Tan daðlarý döverken yaz geldi umutlara
Âfâk insaf eyleyip gölgeyi aydýnlattý
Müjdekuþu haykýrdý "Ýþte göründü kara!"
Aðlatan gam yükünü kanatlarýndan attý
Sözcükler notalarýn baþlarýna düþerken
Peçelerini yýrttý gözümdeki karaltý
Aralanmýþ kapýdan hüzünler çýksýn derken
Coþkuyla kalaylandý yerin üstü ve altý
Gümüþlenmiþ dalgalar tutkulu türkülerle
Elleri el üstünde kýyýya seyirttiler
Cývýldaþan kuþ halký göðsünde ülkülerle
Karanlýk düðümleri çukurlara ittiler
Aðlayan heceleri denizde durulayýp
Nurunu öpe öpe sözlerimi okþadým
Satýr arkalarýný havluyla kurulayýp
Kýyafet deðiþtirdim, abdal çýkarken adým
Bu; hasret bir bedenin güzyaþý mevsiminden
Mutluluðu umduðu yazýna kaçýþýdýr
Bu; uzlet bir bedenin yalnýzlýk diliminden
Kalabalýk günlere son kucak açýþýdýr