Bu sorular Ýkimize
Bir aþkýn içinde üçüncü kaçamak gibiyim
Bolca yanýlgý gibi hissediyorum günü
Sorularým var sana soramýyorum
Þeytan önsözlerini daha bir fazla seviyor çünkü
Karmaþýk, dipsiz ve þiirsiz sayfalarý daha bir fazla öpüyor
Özgür bir denizin ortasýna býrakýlmýþ
Özgür bir bakýþa hapsolmanýn hüznünü
Hangi kelimelerle anlatacaðým inan ki bilmiyorum
Mavi desem
Bir jiletle tüm þiirlerimi ihbar ediyorum iç kanamalara
Ve melekler
Mesailerini tamamlamýþ bir þafaðý taþýyorlar yarýna
Hayali bir hüzünle baþ edememek mi bizimkisi
Suç mahalline aþýk bakmak mý, bu sýzýnýn gerçek sahibi hangimiz
An geliyor düþleyemiyorum
An geliyor yurtsuz, kentsiz, sokaksýz, penceresiz,
An geliyor sensiz ve dilsizim
Bu kadar kýsa sürede farkýnda olmadan
Hayatla ilgili kararlar alan iki yabancý aþýk mýydýk
Neden koþmadýk birbirimize
Deðilsek
Neden burada damlýyoruz gözlerimizden
Deðilsek
Neden bu oyunun içinde ruhumu sallandýrýyorsun
Seni kaybettiðimin farkýna vardýðýmda
Nefessiz bir martý gibiydim
Seni kazanamadýðýmý anladýðýmdaysa gidiþ sebebimdin
Geldim deme þu an
Sen hiç gelmedin
Cesurca kelimelerinle ruhuma bir kýrlangýç yuvasý kurmadýn
Tolga biziz
Doðabiliriz, seviþebiliriz
Birlikte sonsuzluða gömülebiliriz diyerek seslenmedin hiç
Sen hayata farklý bir zamanda saatini kurmuþsun uyanmamak üzere
Ben yoktum sevgili
Bugün tüm çocuklar ikimizin sýzýsý mý,
Bu alacalý aþk grisinin suçu ben miyim
Bize ait bir parça mutluluk kýrýntýsý neden bulamýyorum
Her hüzün sadece bir þiir için miydi sevgili
Sakat, yalnýz, gölge tutkunu þiirler doðurabilmek için miydi
Anlatýr mýsýn bize, aþký nasýl yaþayacaktýk
Kubbesiz þairler gibi mi
Anlatýr mýsýn bize
Hangimiz suçunduk, hangimiz suçlu
Biliyorum
Sadece ben deðilim bu acýnýn sanrýsý
Biri daha tutulmuþ aramýzda yaðmura
Belki de o
En büyük savaþ, en büyük yenilgi, en büyük mahkûm
Belki de yaðmurun tek sahibi benim, hüznün sahibi siz
Senden tek dileyim
Ýkimizden birini özgür býrakman sevgili
Ýkimizden birini sonsuza kadar susturman
Sana yakýþmayan bir aðrý olarak yaþama aþký
Sana anlatamamýþsak evet bizim suçumuz
Mutluluða ait bir an beklentili þiirlerinde esir al hüzünlerimizi
Ama ikimizden birini özgür býrak sevgili
Bu aþk üç kiþiye fazla
Aðýr bir hüznün top sesleri misali vuruyor mutsuzluðumuzu
Bu aþk üç kiþiye fazla
Gerçek sahibi savunsun yýkýlan geçmiþi
Kendine ait olduðunu bile bilmediðin bir aþk sancýsýyla
Gecenin üçünde beþinde kabuslarla uyanmak anlatýlmaz
Anlatýlmaz sevgili
Þafaðýn içinde o kuþ seslerine sussunlar diye yalvarmak
Dinmeyen yaðmurlarda bir iç sese ruhunu senelerce asmak
Anlatýlmaz sevgili
Bu yüzden bu sorular ikimize fazla
Üçümüzden biri bu aþkta
Ýçimizden biri bu aþkla ölmeli…