Fýrtýna girip aramýza süpürge tohumu dökerdi
Eserken üþüyen yanlarýmýza
Ayakuçlarýmýzda kalýrdý ölüm üþümeleri
Saatler hep on iki ayýn kýþýný vuruyordu baharlarda
Kiraz çiçeklerim kar tanleriyle þeviþmelerde dökülüyordu
Ve dokunuyordu avuçlarýma yanlýzlýðým saçlarý taralý
Þafaklarýn kýzýl rujlu dudaklarý öperken yanaklarýmý
Geceler sensizliðin izli mermileri olup yýldýzlarýmý vuruyordu
Hicranlý þarkýlarda kýrýlýrken evlerin pencereleri
Yalýn ayak cam kýrýklarýnda yürürdü ayrýlýk adýmlarý
Kayýp bir þehrin ýslak kaldýrýmlý sokaklarýna düþüyordu gölgeler
Üþüyordu tüyleri yaþarmýþ sýðýnmacý sokak kedilerim sessiz
Takvim yapraklarýndan dökülüyordu kaktüs tohumlarý
Sarý odalarýmda çimlenirken yalnýzlýk batýrýyordu ciðerime
Perdelerim pencerelerimde kefenlik sarýlýþlarýnda
Kör býrakýyordu sabahlarýn gözlerine mil çekmiþcesine
Harlanan bir sarma sigaram bir hatýran
Ocak sönüðü dumanlarda savrulup durur ruhum
Buza kesilmiþ bakýþlarým noktasýz atýþlarýnda tavana saplý
Dizlerimde ayrýlýðýn domuz baðý düðümleri
Çözülmez
Kipriklerimdeki sarkýklar...
Çözümsüz boþluklar býrakýr vedalar
Çýkýnlara sarýlý þiirlere sarýlýr bir yaným
Bir kiprit çöpünde bir olup yanarken
Tutuþur adýna yalnýzlýk koyduðum türküler
Çoðul yangýnlarýnda yakýlýr...
Daðlanýr dilim susarým karanlýðýmdaki yalnýzlýðýmla
Kavuþmasýz ýrmaklarým kururken boðazýmda
Sen deniz ben çöl olurum
Özlerken ölesiye buharýnla kaybolurum...