Baba: Barýþý olmayan sevda toyundayým
silahlarýn gölgesinde; kesildi yolum
içim de taranalým ezgisi, vurulalým sövgüsü
soylu hayatýn bedelini aðýr ödedim;
nâzeni için týrpan savurdu ecel
kanadý can sevgili þafaðýnda
burasý safa, burasý merve’dir
cümle yýldýz kan, yaþ olup akýyor
çünkü ateþim yaktý gökleri
kan içmeye doydu felek
yaðýz yüreðimi çözdüler engin ufuklara
kalbimin içinden birþeyler gider herþeyle
kâh ezanýn sûr sesine uyanýr: Kâh
mutsuzluklar parçalanýr her seher
herþeye esefim, dünyaya esef
mâverâya uçup gitti rûhum
sonsuza muþtulandý her halim
nirengi tükendi ömrümün
kýyamda secdeye durdu yýldýzlar
bir selâm gönderdim tekmil yücelerden -aldýn mý!-
Dicle’ ye Fýrata akar hüznüm
yakamozda bulurum seni: Karþýmda yýldýzlar
-dön der- þu suskunlar ülkesine
inkisar bakýþlý intizar -dön-
olmaz Baba; yabancýsýyým artýk anýlarýmýn
savrulsun suskunluðum ötelerden
neþem tarumar oldu gönlümse viran
bu yangýn þerha þerha yaktýkça içimi
herþey paramparça, çöktü siyah dumanlar
haddime deðil artýk kaderi sorgulamak
kuðu yürür cepkeninde þiirler, elinde meþ’ale
gölgemide getirir yürürüm dizlerine
gitmeye çoðaldýðým gibi çoðalýr, yankýlanýr;
geliþime annemin ninni sesleri
Babam; bu gün Kandil
karlar yaðanda aralarsýn kapýlarý;
ayný sofada buluþuruz
iþaret parmaðýndan
kararan dünyayý bana ezberinden okursun
uyurum baba uyurum:
Annem’in sýrlý tülbentiyle örtersin üstümü
dilinden Kelime’i Tevhid akarken
bütün kelebekler bana durur artýk
bana durdu: Uçuþmuyor Baba