Yüreðim bin parçaya bölündü usul usul... Nerede o rüzgarla savurduðun öpüþlerin... O týlsýmlý aþkýn tutkusu nerede... Özlemlerimiz, iç çekmelerimiz, Sevilen bir omuzda aðlamakta, kederle!... Geçer elbet bu kederli, yadsýnmaz acým, Yýldýzlarýn acýsýdýr bu, gözyaþlarýmýn pýrýltýsý, Solmuþ çiçeklerin acýsýdýr bu, yüzümün solgunluðu... O dingin tutkumuz ve gizleri gözyaþlarýmla akýp giderken, Soðuk rüzgarlar ile büyük suyun üzerinde seðirtir.. Bizde kayýp gideceðiz elbette.. Elimizde olmadan akan gözyaþlarýmýz misali çaresizce... Yüreðimde gizlice taþ kalbindi taþýdýðým, Düþüncelerimiz hep ayný gizemli ve hüzünlü sessizlikte... Gözlerimizde ýslaklýkla dalgalanan o sonsuz hüzün... Umut düþlerimizi çoktan terketsede, Karasevdasýný masumca baðrýmýzda taþýyoruz ölü bir saflýðýn... Yalýn bir efsane kutsal sevdamýzla gerçekleþiyor þimdi.. Yaþanmamýþ yitik bir sevdanýn o korkunç özlemiyle... Gören sonrasýzlýðýn gözlerinde ki damlalar ile, Týlsýmlý tutkulu yüreðimizde usul usul bir ezgi canlanýrken, Ömür kaynaðýma bir sensizlik daha attým yine sensizlikte... Ve þimdi o týlsýmlý aþkýn tutkusu, Sevilen bir omuzda aðlamakta sensizlikte kederle!...
26/03/2011 01:40 Suna SANCAK Sosyal Medyada Paylaşın:
sunasancak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.