Unutulmuşum...
Neredeyim?
Biliyor mu beni unutan yüreðin?
Ve…
Elimde ne var biliyor mu?
Ne yapýyorum yalnýz baþýma ?
Bilemezsin ki!
Unutulmuþum sanýrým; unutamadan!..
Faroz limanýnýn en ucundayým; güneþ altýnda
Kapkaranlýk zaman dilimlerinde gezinir ruhum
Bedenimde ateþler dolaþýrken benliðim üþür
Çünkü;
Çünkü elimde eski bir resimde anýlarým aðlamakta…
Deniz var arka fonda;
Gökyüzünde seviþen iki martýyý yakalamýþ objektifi kameramýn
Güneþ gülmekte bulutsuz bir gökyüzünde
Deniz alabildiðine bir çarþaf gibi uzanmakta...
Oynaþan karabataklardan
Ýki tanesinin tam denize dalýþýný yakalamýþ makinem…
Sen;
Sen habersiz…
Sen vurdumduymazcasýna gülümsüyorken uçup giden zamana
Gözlerin gözlerimdeydi
Hayat dönüyordu iþte, dönüyordu akýp giden zamanda karabasanlarýma…
Þimdi bir kör kuyu gibi oturmuþum; kalmýþým resmin ile baþ baþa
Sana çektiðim bu resimdeki denizin ýslaklýðý avuçlarýmda
Martýlar hâla daha gülüyor
Karabataklar yine oynaþýyor denizde
Güneþ yine gülüyor bulutsuz gökyüzünde…
Ben yanýlgý yaþýyorum kendi baþýma
Her þey yerli yerinde
Fakat avuçlarýmda deniz suyu yok…
Gözyaþlarým ýslatmakta resmindeki sonsuz derinlikleri
Rüzgar ýslýk çalýp üþütüyor þimdi
Yanaklarýmdaki gözyaþý izlerini…
Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.