Yalnız

Haykýrýþan kargalar
Darmadaðýn uçuþuyor kente doðru.
Neredeyse yaðacak kar
Yeri yurdu olana ne mutlu!

Donmuþ kalakaldýn,
Hanidir gözlerin arkada!
Boþuna kaçýþýn, ey çýlgýn,
Kýþtan uzaklara!

Dilsiz ve soðuktur binlerce çöle
Açýlan bir kapýdýr dünya!
Ýnsan senin yitirdiðini yitirse
Bir yerlerde duramaz bir daha!

Sen þimdi solgun, sarý
Kýþ gurbetlerine lânetli,
Hep soðuk gök katlarýný
Arayan bir duman gibi.

Uç git, kuþ, söyle ezgini
Issýz çöl kuþlarýnýn sesiyle!
Göm, gizle, ey çýlgýn, kanayan kalbini
Buzlarýn, alaylarýn içine!

Haykýrýþan kargalar
Uçuþuyor kentten yana, daðýnýk;
Neredeyse yaðacak kar
Yeri yurdu olmayana çok yazýk!

F. Nietzsche
(çev. Behçet Necatigil)
Sosyal Medyada Paylaşın: