Nietzsche
Öyle bir hayat yaþýyorum ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de.
Öyle bir aþk yaþadým ki,
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazýlarý seyrederken hayatý en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadým.
Öyle bir rol vermiþler ki,
Okudum okudum anlamadým.
Kendi kendime konuþtum bazen evimde.
Hem kýzdým hem güldüm halime
Sonra dedim ki ’ söz ver kendine ’
Denizleri seviyorsan, dalgalarý da seveceksin.
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin.
Uçmayý seviyorsan, düþmeyi de bileceksin.
Korkarak yaþýyorsan, yalnýzca hayatý seyredersin.
Öyle bir hayat yaþadým ki, son yolculuklarý erken tanýdým.
Öyle çok deðerliymiþ ki zaman,
Hep acele etmem bundandý
Anladým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Friedric Nietzsche Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.