İlah-i adalet işte

Her an ellerinden kayýp gitcek korkusuyla yaþarsýn...
Kimsenin deðil sadece senin olmasýný istersin
Yüzünü asarsýn kimi zaman onu baþkalarýyla
Dilin bile varmaz sonuna...
Anlamazsýn bir anda camýn bir kenarýnda
Aðlarken bulu vermiþsin kendini
Gelip deðer mi diyecekler...
Tabi laflarýný bitirmeden atlayacaksýn cümleye ,
Deðer , deðmeyecek olsa vermezdim kalbimi diye ...
Anlamayacaklar seni ...
Sen onu kazanmak için on adým gidiceksin
Ama o senin için bir adým gelmeyecek bile
Canýn yanýcak her seferinde
Keþke diye sonu bitmek bilmeyen cümlelerin olucak
Sana gelip içindeki acýyý söküp alýcaklarýný söyleseler
Köþe bucak kaçýcaksýn onlardan ...
Sýrf acýnýn bile içinde o oldugu için engel olucaksýn .
Herkez sana üzülcek ...
Yok olup gitmene , her gün tükenmene ...
Hiç birine aldýrýþ etmeyeceksin
Onu görünce hem mutlu hem hüzünlü olucaksýn
Aðlamaya baþlayacaksýn tekrar
Bu böyle baya bir sürecek
Her köþede onunla karþýlaþma umudun olucak
Ama aksine büyüdükçe büyüyecek Ankara
Sýrf sen onu görüp acý çekmeyesin diye
Bir bakýcaksýn onunsuzluða alýþmýþ,
Herþeyin olan ondan vaz geçmiþsin ...
Ardýna dönüp niye bu kadar kendimi
Yýpratmýþým diyeceksin kimi zaman
Onun adýný söyleyenlere O km , unuttum derken
Bir bakýcaksýn o senin için alev alev yanýyor olucak
En çokta bu canýný yakýcak
Sen ondan vazgeçtiðinde onun seni deliler gibi seviþi
Ýlahi adalet iþte...

Sosyal Medyada Paylaşın: