Ýki yurdum var benim: Küba ve gece. Ýkisi de bir sayýlýr aslýnda. Yiterken Güneþin görkemi, Küba Üzgün bir dul gibidir Uzun örtüleri içinde, suskun, elinde karanfil. Bilirim ne olduðunu elinde ürperen Bu kanlý karanfilin! Bomboþ Göðüs kafesim, bomboþ, paramparça Ýçinde yüreðimin çýrpýndýðý. Vaktidir Ölüme gitmenin. Uygundur gece Elvedalara. Iþýk engeller bizi. Sözler de. Evren Ýnsandan daha ustadýr konuþmada.
Bayrak gibi Kavgaya çaðýran bir bayrak gibi Iþýldýyor kýzýl alevi mumun, açýyorum Pencereleri. Daralýyor yüreðim. Küba, dul Küba, göðü karartan Bir bulut gibi sessizce geçiyor Kopararak yapraklarýný karanfilin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jose Marti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.