Sana aþkým demeye yemin ettim bin kere, Baþka þey söylemeye gücüm yok, dilim yetmez, Secde etsem bastýðýn toprak denen o yere, Yollarýna halým yok, sermeye kilim yetmez.
Masmavi asumana çýkardým da cananý, Ona olan aþkýmdýr, bana olan isyaný, Bir tatlý can sundum da beðenmedi ihsaný, Yansam da cehennemde savrulsam, külüm yetmez.
Ateþli aguþuma alýp da bir gün seni, Kavursam þehvetimle buz kesilmiþ sineni, Dudaðýnda tutuþup yakabilsem buseni, Alevimle yakmaya bir sahra çölüm yetmez.
Unutmak istesem de her köþeden çýkýyor, Bir küçük tebessümle yüreðimi yakýyor, ‘Sevmiyorum’ diyor da gururumu yýkýyor, Yine de unutmaya vallahi ölüm yetmez.
11.Haziran.2012 20.50
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.