AŞKIN YAZGISINI AŞA YAZA GÖÇTÜ BABAM
aþkýn yazgýsýný aþa yaza göçtü babam
kona göçe içi-dýþý bir saça-döke varýný yoðunu,
þarkýlar söyleyerek durmagit sabahtan akþama
doruðun enginliklerine ine çýka göçtü babam
bu uyuþuk unutkan varlýk orada
dönüþtü bakýþýyla mümtaz biri oldu bu yaþamda;
þu delikanlý (ki her daim ürkektir tavýrlarý)
kanatlarý altýndaysa canlanýp coþardý
tam da kara toprakla kucaklaþýrken
kavuþtu özbenliðine, onun nisan dokunuþu
býraktý uyuyanlarý yazgýlarýyla baþbaþa kalmaya
çabaladý düþ dünyasýndakileri öz kökleriyle birleþmeye
ve biri gözyaþlarýna boðulsa, derdi ne olursa
babamýn parmaklarý dinginliði sunardý ona:
çýt çýkarmaktan korkardý ses bile boþu boþuna
çünkü daðlarýn büyümesini seziyordu babam.
çoðaltarak denize açýlan dereleri
sevincin acýlarýný kana süze göçtü babam;
övgüler düzerek bir alnaca, ay derlerdi adýna
þarkýlar söyleyerek tutkunun doðuþuna
sevinç türküsüydü onun ve sevinç öylesine içten
yüreðinin yýldýzý yolunun aydýnlatýrdý onun
ve içten öylesine þimdi,ve þimdi öylesine keyifli
baþarýsýzlýða yazgýlý bilekleri sevindirirdi
þahane bir yazortasý ne denli þahaneyse
güneþin havsalamasýnýn alamayacaðý ölçüde,
öylesine apaçýk (zirvesinde tac’olurdu
öylesine kocaman) dikilirdi düþü babamýn
onun eti etti kaný kandý onun:
hiçbir aç’ý;bir lokma ekmeðine muhtaç komazdý
hiçbir kötürüm bir mil bile sürünmezdi
bayýrda,onun gülüþünü görmek için yalnýzca
küçümseyerek keþke ile iþte böyle’nin þatafatýný
duygularýn yazgýsýný süze duya göçtü babam;
kýzdý mýydý haklýydý yaðmurlar kadar
merhameti engindi dolu baþaklar kadar
yaþamýn eylülleþen kollarý daðýtýr
serveti kýlý kýrk yararak dosta düþmana
kýyaslayýn o akýlsýzýna akýllýsýna
hesapsýz kitapsýz sunmuþtu bunu da
gururla ve (ekimleþen alev ile
çaðrýlmýþ) dünyadaki çukuru gitgide derinleþirken,
ölümsüz iþler yapmak için alabildiðine çýplaktý
omuzlarý ilerledi karanlýða karþý
üzüncü gerçekti yediði nimet kadar:
hiçbir yalancý yüzüne bakamazdý;
her dostu düþman olsaydý bile güler
geçerdi ve apak bir dünya kurardý.
bizi kendimize sala yaza göçtü babam,
þarkýlar söyleyerek dalýndan düþen her taze yaprak aþkýna
(ve her çocuk anlardý ki bahar oynar gelirdi
iþitilince babamýn söylediði þarkýlar)
kim ki paylaþmak nedir bilmez varsýn insanlýk harcasýn,
varsýn kan ve et, pislik ve çamurdan olsun,
düzenbaz düzen kurar, gözüdoymazlýk miras kalýr,
özgürlük bir afyondur alýnýr satýlýr
emanete ihanet eden ve zalim olanýn,
korkmalý yüreði, kuþku duymalý aklý,
ayýrt etmeli doðruyu eðriden,
benliðin doruðuna ermek için
parlak olan her þey donuktu sýnadýk biz,
acý olanlarýn tümü dip-temel tatlý,
kurtlu kekre ve dilsiz ölümcül
hepsi mirasýmýz, tümü terekemiz
ve hiçbir þey o denli az deðil gerçek kadar
-derim aslýnda nefretti insanlara can veren-
bundandýr babamýn kendi ruhunu yaþamasý
tepeden týrnaða aþk ve herkesten de yoðun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.