ŞİİR SANATI

Ben hep daha geniþ ferah bir biçime ulaþmaya çalýþtým.
Ýstedim ki þiirim düzyazýnýn baskýsýndan özgür kalsýn,
Yazarý ya da okuru yüce kývranmalara sürüklemeden
Karþýlýklý anlayýþ saðlasýn aramýzda.

Arsýz bir þey var þiirin öz gerçeðinde,
Ýçimizde olduðunu bilmediðimiz bir þey fýþkýrýverir de
Gözümüzü kýrpýþtýrýrýz bir kaplan ortaya atýlmýþtý gibi.
Aydýnlýkta dikilip duran, kuyruðunu kamçý gibi vuran bir kaplan.

Onun için þiiri yazdýran bir ifrittir derler ki doðrudur.
Ama melek olduðunu söylemek abartmadýr ne de olsa.
Kimbilir nerden gelir þairlerin gururu?
Ne kadar zayýf olduklarý meydana çýkýyor da hep mahçup düþüyorlar.

Saðduyulu bir insan, bir ifritler kenti olmak ister mi ki?
Babalarýnýn evindeymiþ gibi rahat oturan, türlü diller konuþan.
Þairin dudaklarýný ya da elini çalmakta yetinmeyen bu ifritler,
Kendi keyiflerine göre deðiþtirmeye çalýþýrlar þairin yazgýsýný.

Günümüzde marazi olan þeyler geçer akçe.
Belki de þaka ediyorum sanacaksýnýz.
Ya da diyeceksiniz ki sanata övgüler düzmek için
Yeni bir kinaye ve alay yöntemi bulup çýkardým.

Bir zamanlar hikmet dolu kitaplar okunurdu yalnýz,
Acýya sefalete onlarla katlanýrdýk.
Alt tarafý, akýl hastalýklarý doðuþlarýndan
Çýkýp gelen binlerce yapýtýn sayfalarýný çevirmek gibi deðil bu.

Yine de dünya göründüðünden çok baþka,
Biz bambaþkayýz çýlgýnlýklarýmýzda kendimizi gördüðümüzden.
O yüzden, insanlar sessiz duruyorlar da erdemle
Saygýsýný kazanýyorlar hýsým akrabanýn, konu komþunun.

Þiirin amacý, tek kiþi olarak kalmanýn
Ne denli güç olduðunu hatýrlatmaktýr bizlere,
Çünkü evimizin kapýsý açýktýr, anahtarý yoktur,
Görünmez konuklar boyuna girip çýkarlar keyfince.

Þu söylediklerim, amenna, þiir deðil,
Çünkü þiir seyrek yazýlmalý, heveslenmeden, zorla,
Dayanýlmaz bir baský altýnda, ancak iyi ruhlarýn-
Ecinnilerin deðil- bizi dile getireceðini umarak.


Sosyal Medyada Paylaşın: