Senin Kaybettiklerine Yenildi Sevdam...

Belki birgün nefeslerimizi býraktýðýmýz sokakta karþýlaþýrýz seninle
Vicdanýna yenilip selam verirsin belki
Çünkü bilirim suçlu olduðu halde aðlayan bir insan bile
Titremekten çýlgýna çevirir yüreðini,dayanamazsýn...

Hani hep sorardýn ya bana ’bende neyi sevdin?’ diye
Cevap veremezdim hiçbir zaman
Çünkü hergün keþfetmekte olduðum bir özelliðin olurdu sevgili

Merhametliydin bir anne kadar,
Bu yüzden çok yara alýrdýn insanlardan;sonra gelip bana sýðýnýrdýn

Duygusaldýn bir o kadar da aðlayan bir erkeði güçsüz görürdün
Sen benim farketmediðimi zannederdin
Ama nedense ben senin gözlerinin ardýnda aðlayan çocuðu hep görürdüm

Yüreðinin mahkemesinden hep korkardýn
Merhametinle vicdanýn arasýnda kalýrdýn çoðu zaman
Sana karþý hata iþleyen bir insana ne kadar üzlürsen üzül,affederdin
Ve sen benim gözlerimde hep bir dað gibiydin bu yüzden

Çok güzel gülerdin mesela
Sabah doðan güneþin bile farkýnda deðilken gözlerim
Gülüþünle kamaþýrdý,bakamazdým,yalnýzca hissederdim

Çok baðlanmazdýn sevdiðine
Bu yüzden çokta sevemezdin çünkü hep kaybetmekten korkardýn
Hep çekingencin sevmelerinde


Ben ise çok baðlýydým sana;anneme bile olmadýðým kadar
Sen çekindikçe ben seni hep sevmeye ikna etmeye çabaladým

Çok çabuk sinirlenirdin sen
Ama saman alevi gibi yanar,sönerdin de hemen
Ýlk sevdiðimdin sen benim
Ve sanýrým hep öyle de kaldýn...

Ben seni çok acemice sevdim
Sen ise daha önce çok kez geçmiþtin sevda denilen yollardan
Beni de diðerleri gibi býrakýr gider sandýn
Oysa sen bilmiyordun sen olmasan ben zaten yaþayamazdým

Sonra yýprandýk ikimizde zamanýn acýmasýzlýðýnda
Sen acýmasýzlaþtýn,
ben yaralandým


Sen tanýdýðým sen’den uzaklaþtýn,baþkalaþtýn
Ben ise sana baðlayan bütün baðlardan arýndýrýp kendimi,
Acýlarýma yakýnlaþtýrdým yüreðimi


Sonra bir sabah güneþ doðmadý,
Seni beklediðim pencerem kapalýydý
Oysa ne garip,ben seni beklediðim hiçbir pencerenin perdesini kapamazdým
Bir an kýyamet koptu sanki,kulaklarýmda bir ses
Çýldýrtýyordu beynimi ama durdurmak imkansýzdý

’kendine iyi bak,bütün duygularýmýzýn sonuna geldik
Hoþça kal’ diyordu

Anladým ki sende sevdiðim her þeyini kaybetmiþtin artýk
Ve ben mutsuz biten bir masalýn sonunda buldum kendimi

Þimdi hasretin vurduðu bir kýyý gönlüm
Gecelere aþina bir karanlýkta gözlerim
Ve ellerim seninleyken sevdiðim bütün yýldýzlarýn kanýyla dolu

Ve kulaklarýmda hala o çýldýrtan sesin

’hoþça kal sevgili’...




Sosyal Medyada Paylaşın: