OZA - 14
Selam Oza, evde, geceleyin
Ya da uzakta bir yerde, neresi olursa olsun,
havlarken köpekler,yalarken kendi göz yaþlarýný
Senin soluðundur duyduðum ses.
Selam Oza!
Nasýl bilebilirdim, sinik ve gülünç
Bir kiþi gibi, ürkerek giren bir göle,
Gerçekte korku olduðunu aþkýn, söyle?
Selam Oza!
Ne korkunç, bir baþýna düþünmek þimdi seni?
Daha da korkunç,bir baþýna deðilsen oysa:
Þeytan öylesine doyumsuz bir güzellik vermiþ ki sana.
Selam Oza!
Ey - insanlar, lokomotifler, mikroplar
Gerin kanatlarýnýzý elinizden geldiðince ona.
Harcatmam onun, dokundurtmam kýlýna.
Selam Oza!
Yaþam bir bitki deðilse aslýnda,
Neden dilimliyor, parçalýyor insanlar onu
Selam Oza!
Ne acý bu denli geç rastlamak sana
Ve böylesine erken ayrý kalmak sonunda.
Karþýtlar getiriliyor bir araya
Býrak çekeyim kahrýný ve acýný kendime
Çünkü acýlý kutbuyum mýknatýsýn ben,
Sense sevinçli. Dilerim sonuna dek kalýrsýn öyle.
Dilerim hiç bilmezsin ne denli hüzünlüyüm.
Ýnan, kendimle üzmeyeceðim seni.
Ýnan, ders olamayacak sana ölümüm.
Ýnan, yük olmayacaðým sana yaþamýmla.
Selam Oza, dilerim ýþýl ýþýl kalýrsýn hep
Bir sokak fenerinden sýzan bir ýþýk gibi.
Suçlayamam býrakýp gittiðin için beni.
Þükür ki girdin yaþamýma.
Selam Oza!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Andrey Voznesenski Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.