GOYA

Ben Goya’yým!
Çorak bir tarlaya kuzgunlar gibi süzülen düþman
yuvalarýndan oydu gözlerimi.
Ben acýyým!

Ben iniltisiyim
savaþýn. 41 karlarýnda yanmýþ
þehirlerim ben.

Ben açlýðým!

Ben kýrýlmýþ boynuyum
çýplak alana çanlar gibi sallanarak asýlmýþ
bir ihtiyar kadýnýn...
Ben Goya’yým!

Ey gazap üzümleri!
Top sesleriyle yürüdüm Batý’ya,
çaðrýsýz konuðun külleriyim ben!

O unutulmaz göðe tabut çivileri gibi
sert yýldýzlar çaktým!
Ben Goya’yým!
Sosyal Medyada Paylaşın: