ŞAİR’E
Ey þair! Kulak asma, sevgisine sen halkýn
O caným methü sena, anlýk gürültü, geçer;
Kuru kalabalýðýn gülüþünü duyarsýn,
Ve aptalýn hükmünü; fakat metin ol, boþver.
Sen Çarsýn; yalnýz yaþa, yolunda yalnýz yürü,
Yürü, hür vicdanýnýn seni çektiði yere,
Olgunlaþtýr, sevgili meyveyi, tefekkürü;
Hizmetine karþýlýk bir mükâfat bekleme.
Her þey sendedir, sende; büyük mahkeme sensin;
Eserine, elden çok, kýymet biçebilensin,
Söyle ey titiz þair, sen ondan memnun musun?
Memnunsan, kalabalýk varsýn küfretsin sana,
Tükürsün, ateþini yakan ulu mihraba,
Þamdanýný, çocukça öfkeyle, sarsadursun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aleksandr Sergeyeviç Puşk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.