gözlerimi kurutuyor yaþlar.
neden hep, hiç oldum ki ben?
nereden çýktý þimdi bu kimsesizlik?
sarýldýðým bi kalem ve özümü unutturan þarkýlar.
istemediðim þeyleri yapmaya zorlanýyorum
kendimi, bulduðum yerler de kaybediyorum...
teselliler, bu boþluðun çýkmaz sokaðý.
zaman da artýk avutmuyor hiçliðimi
fakir kaldý nasihatlerin her biri..
neredeyim ben? ...
nerede olmalýyým? ...
ya da neden buradayým? ...
...
kendimi, ararken kaybediyorum en çok..
meftunem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.