mavi güvercinim, bahçe diplerinde boynu bükük iðde kokularý derin bir nefes yalnýzlýk gibi çektaa yüreðine kuytular sessizleþir daha çok karalar çöker gece misâli sarý ninniler uyutur beni koynunda anýlar tüllenir mavi bir aþk gibi dudaðýmdan sýzar hüzünlü bir ezgi gece susar özlem saplanýr gözlerime iki kara ok gibi yabancýsýyým aidiyetimin tamda bu gün dönmüþken yüzümü yeniden Sana, zifiri bir salýncak kýpýrdamaya baþlar sol boþluðumda koyu daha koyu iðde dibi þimdi soluklarým deler de geçer yüreðimde kalanlarý gözlerimin cezalý kuyusuna düþersin bulutlarým can çekiþir acýlarýmda mavilerim gözlerinin rengine dönüþür aklýmda kalan kahveliðinde eririm yanýmda olmayan bakýþlarýnýn bak, bir kez daha çabalýyorum nâfile ben baþka ne söyleyim..? dokun,bak, ruhum alev alev yanan siyah bir kelebek siyah bir kelebek hasret kokuyor gecenin lâciverti küskün yüreðim yine de mavisini arýyor inatla köþe bucak… çok uzaklarda yüreðimin yarýsý çok uzaklarda ne çok asýr geçti deðmeyeli yüreðinin sýcaklýðý tenimin hasretine ne çok zaman… hiçbir yere, hiçbir þeye ait deðilim artýk kuruyan gazeller gibi Eylül’e teslim bütün beklentilerim artýk ne kimliðim, ne adresim var bu þehirde bahçe diplerinde boynu bükük iðde kokularý boynu bükük, týpký benim gibi týpký benim gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ılıkyağmurlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.