Karşı Kıyısında

günlerim hasta sýðýnaðýmsa aþk
yalnýzlýðýmýn patikasýnda
simli sarý bir çiçek böceði
uysalým aslýnda
þaþkýnlýðýmý aþtým
kör olmak istemiyorum
karþý kýyýsýnda aðrýnýn...

bir yaz sonu bu özlediðim
sarýmtrak bir gülüþ çehresi
uðultusu mülksüz bir denizden
son þiirimi ona yazacaðým
sokaðýmdan el ayak çekildiði vakit
yüzünün kokusunu özleyiþimle birlikte
ýslak odunlara dönecekse de saçlarým
o yaðmurlu topraðýn altýnda...

korkularýma meraklý bir hali vardý kentin
cesaretleri þehvetini yitirmiþ
pörsük duygularýyla
aylaklýðýma çakýlý kalmýþ kadýnlardan ötürü
konuþmayý çoðalttým park hýþýtýlarýyla
aðaçlarý
uçan balonlarýn bir çocuðun gözünden
göðe attýðý noktayý
ve bir simitçinin evine gidiþindeki
uçuk bulanýklýðý
yalnýzlýk düþlerimde
hayat bedenimde sýkýlacak
güzelliðin sonsuzlukta...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: