uzak çok uzak gök kuþaðý
havada uçan karada kaçan
bir nefesti yaþamak gözlerimde
kara trenin son vagonu
uyumak uyumak
uzak uzak çok uzaklara yoldaþ
havadan sudan çok uzaklara
demir mahsenlere uzanmak belki
kömür tarlasýna gidiyorum bu akþam
havada yok su da gök kuþaksýz
uyumak sen uyanmadan
uykunun en tatlý yerinde
alýn terledi kar yaðana
güneþ doðana dek
kömür tarlasýna çalýþmaya gidiyorum
uzak uzak çok uzaklara
bir nefes kadar aydýnlýk olsa sarmaþýk
uzat ellerini gök elvede demeye varmýyor sesim
içimden içimden damlayan kaçaklara
gözüm sana emanet
bir nefesti yaþamak kara tren
duraktayýz ve ellerimiz ekmeði
burnumuzda kömür kokusu mis gibi
sýcak bir tarhana olsa þimdi
soðan sarmýsak ve sefertasý
havadan sudan uzak yerde
kömür tarlasýna gidiyorum
kara trenden bir nefesti duyduklarý
sigara çakmak ve
yaklaþan
uzaktan gök kuþaðý
Ümit Berhami Alpaslan /Gök kuþaðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.