"Bak bugün seni anlatmak istiyorum, bugün bana benzeyen birini anlatmak için bir aynaya ihtiyacým yok.
Acýlarýný tasvir edebilirim. Senin yaralarýn da benimkiler kadar taze, kanýyorlar gördüm. Seni anlatabilirim, mutluluk denilen þeyin kalýcý olmadýðýný ispatlayabiliriz insanlara. Ýnsandýr nihayetinde, yaþamadýðýný bilmez. Þâir der, kelimeleri oyuncak edindiðini sanýyor der; inanmaz bana.
Ýnsanlar bazen gerçek olanla kandýrýlmak istemiyor.
Anlatmalýsýn. Az çok biliyorum, yaþadýklarýn yaþadýklarýma benziyor. Belki yaþamadýklarýn yaþayamadýklarýmýn týpkýsý. Ben fazla onursuz kaldým severken, sen de severken bu kadar aldandýn mý?
Duymamalýsýn. Dilimle konuþtuklarým sana deðil; ben onlarý, bizi bilmeyenlere söyleyeceðim. Sen yüreðime bak, sen bak ve gör. Senin beni anlamak için, kelimelere hiç ihtiyacýn olmadý.
Dokunma... Hissetmek bazen el vurmak deðil, hissetmek çoðu zaman kalbe âyân olmak, yanýnda durmak.. Baktýðýný görmeye çalýþmak, yanýndaki ruhu huzursuz eden þey ne: kör olmamak....
Konuþabilirsin...
Uðraþmaya ihtiyacýn mý var, sen beni bensiz de anlayabilirsin."
Asena Gülsüm Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.