Uzandý. Baþucundaki etejerin çekmecesini açtý. Bulamadý. Bir üst çekmecede olmalý diye geçirdi içinden. Nedense hiçbir zaman en tepedeki ilk tercih olmazdý.
Uzandý. Çekmecenin dibini, arkasýný, gizli kalmýþ açýk köþelerini karýþtýrdý. Geçmiþte en büyük sýrlarýný çekmecelere saklardý. Bir günlük mesela, mesela bir baþucu kitabý..
Uzandý. Kendisine herþeyi gösteriyor sandýðý gözlüðünü taktý. Kalktý. Baþka dünyalarý seyreden kardeþini kokladý ve içinde kendisine dair hiçbir þey olmayan düþüncelerini zihnine takýp uzaklaþtý.
Utandý... Bir küçük çekmece bile ona ait hiçbir þey barýndýrmýyordu. Umutlarýný nereye saklamýþtý peki, karanlýklarýný hangi çekmecenin saklý gizli açýk köþesine sýkýþtýrmýþtý.
Düþündü uzaklaþýrken. Zihni de aynen bir çekmece gibiydi. Gerekli gereksiz çok þey saklýyor olmalýydý evet.
Gerekli gereksiz çok þey saklýyordu ama o saklý kente kendinden hiçbir þey götürmemiþti.
Kendinden hiçbir þey bulamadý. Kendini kaybederek uzandýðý boþlukta uyuyakaldý.
Asena Gülsüm Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.