Saçlarýn... Uzamasýn onlar Ben sende, avucuma dek uzanan o bukleleri sevmedim Zamanýn varsa kal... Gözlerin saçlarýn olmadan, daha aydýnlýk görünüyor!
Hatýrlýyorsundur... Dut kurumuþtu da balkonda, sallayýp toplamýþtýk birlikte aðacýn betona sarkan dallarýný Dalda kurumuþtu dut, biz de þaþmýþtýk Ben gözlerinin elasýna benzetmiþtim güneþe karþý duruþlarýný ... Gözleri düþmemiþti ellerine aðacýn
Biz, Biz bir ikimiz betonu toprak saymýþtýk
Unutmadým ben... Ellerin küçük bir beton gibi buz tutardý üzülünce! ...
Üzülürdün sen, ben nedendir bilmezdim pek Sormazdým ve sen söylemezdin Giderdin bir kuytunun en varolmadýk kalabalýðýna Kaðýtlarý dinlerdin
Beni beklemezdin, sözcükler sana sesleniþimi getirsin istemezdin Bensiz kalmak senin... Bensiz kalmak en aþk dolu tarafýndý Sen beni, dokunuþlarýnla aþikar etmeyi sevmezdin.
Þimdi balkonumu terketmiþ birkaç dalý var dut aðacýnýn Güneþin yüzüne küsmüþ üstelik, Kendi gövdesine eðilmiþ düþünüyor,görüyorum Ne seni bilebilirdi, ne beni terkettiðini Kainatýn dili sessiz Ben bile üzülüyorum.
Asena Gülsüm Güneþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.