YÜREĞİMDEN KIZIMA...

’Gönlümün duygu yaðmuru...’
Babalar günüymüþ bugün kýzým,
Her baba çok ama çok sevinirmiþ.
Bugün yüreði katý adamlarýn,
En savunmasýz günüymüþ kýzým.

Bugün babalar günü olduðunu
Cazýrtýlý radyomdan duydum.
Duydum duymasýna da kim ’baba’ diyecek?
Kim sarýlacak bana ’babam’ diyerek?

Ben gecenin zifiri karanlýðýnda,
Yalnýz bir yolcuyum bozkýrda
Hiçbir þey farkedilmiyor gece suskunluðunda,
Yanýp sönen birkaç yýldýzdan baþka.

Siz çok gerilerde kaldýnýz kýzým,
Ben ise size çok uzak yollarda,
Siz olmadan kimse diyemezki;
’Günün kutlu olsun’ diye babana.

Bir Duygu’m var bir yýldýr özlemiyle yandýðým,
Bir Eda’m var hasretiyle gün saydýðým,
Sapsarý saçlarýnýn bir teline bile dokunamadýðým,
’Babam’ diyen sesini soðuk telefon ahizesinden,
Taa Londra’lardan duyduðum.

Öyle bir yuva kurmuþumki ben,daldan dala dolaþýp duran,
Öyle bir yuva ki bir ömür çalýþýp da içinde duramadýðým.
Ýçinde yavrusu bulunmayan yuvaya nasýl yuvam derim?

Aðlamaklýyým bu babalar gününde,
Babam da beþ yýl oldu annemin yanýna gideli,
Ne kadar yanlýz, ne kadar da bahtsýzmýþým,
Kime baba diyeyim ki ben kýzým?

Doðduðum gün bir kere çýkmýþým yolculuða,
Yollar büyütmüþ beni her zaman, vataným olmuþ gurbet,
Belki de çaresizliðimden, sýlaya vatan deyiþim.

Bomboþ bir beton yýðýný bekliyor
uzun yolculuðumun sonunda beni,
Issýz koltuklar sesleniyor yalnýzlýklarýma,
Nefesini duyamýyorum canlarýmýn
Yalnýzlýðým tek bana kaldý artýk
Paylaþamýyorum bir Allah’ýn kulu ile kýzým.

Düþünmeyeceðim bir an bile bugün ne olduðunu,
Bastýracaðým yüreðimde fokurdayan hasret yangýnlarýmý.
Duygu’mun Eda’mýn sesini duyabilsem uzaklardan,
Sesleniþlerini iþitsem caným yavrularýmýn,
Þükredeceðim Tanrý’ma bir kez daha
’Olsun be yaþýyorlar ya bu da yeter Tanrým,
Bu da yeter bana.’ diyeceðim.

2010;Babalar Günü OSMAN ÖZTÜRK EKSÝK SAYFA ÞÝÝR KÝTABINDAN
Sosyal Medyada Paylaşın: